بسم الله الرحمن الرحیم
ماه رمضان هم با همه زیبایی ها و سختی هایی که در کنار هم داره فرا رسید . ماهی که تمام سختی هایی که به انسان در آن وارد میشه برایش لذت بخش و زیباست. بعضی موقع ها فکر می کنم آدمها و دیگر ادیانی که مثل ما، ماه رمضان ندارند چه گوهر زیبایی رو در زندگیشون ندارند.
نمی خوام بحث تطبیقی انجام بدم، ولی اولین باری که فهمیدم زرتشتیان روزه به سبک ما مسلمانان رو برای انسان مضر می دونند، نمی دونستم چه کنم . بهشون پیشنهاد بدم بیان دو روز مثل ما روزه بگیرند یا نه ...
به هر حال دوستان خوبم این ماه اومد.
متنی که می نویسم متن توصیه ای و نصیحتی نیست
بلکه متنی است که برای خودم می نویسم و خودم رو به محکمه می کشونم که چرا اینقدر از این ماه بی بهره بوده و شاید امسال هم باشم .
این ماه، نتیجه اش باید تقوی باشه .
جمله ای که بارها اون رو شنیده و خوانده اید. آیه اش رو تلاوت کردید.
اما چرا تقوی؟
مختصر برای دوستانم بگم که انسان برای زندگی خود دایره ای را کشیده است، چه در حوزه نظر و چه در حوز? عمل و سعی دارد خود را پایبند آن بداند. این فرض برای همه انسان ها هست،حتی آنها که از دایر? انسانیت خارج هستند.
اما در این مورد آنچه مهم است این می باشد که حدود و این دایره اختیارات و تکالیف را چه کسی باید برای انسان معین کنه.
آیا عقلش با این همه نادانسته هایش، اجتماعش با این همه تعارض افکار و سلایق که پایبند مزاج ها و خواسته های متغیر افراد است و یا نه راه سومی است و آن خداست که او را آفریده و توان ها و ناتوانی های او را می داند.
این جا بحث های زیادی رو میشه مطرح کرد و سخن های فراوانی رو راند ولیکن سخنم را نمی خواهم طولانی کنم.
چون می خواهم خود را محکوم کنم
در این ماه همه چیز مهیا شده است برای اینکه این دایره و محدوده را بشناسیم، شاید سفارش به تلاوت بیشتر قرآن در این ماه عزیز به همین خاطر باشد که باید برای رسیدن به تقوی این محدوده را باید شناخت و این محدوده را باید از دامن ثقل اکبر قرآن کریم و همراهش یعنی اهل بیت (سلام الله علیهم) به دست آوریم .
بعد از شناخت آن محدوده هست که میتوان آن را حفظ کرد و خود را ملزم به رعایت آن کرد.
پس نتیجه ماه رمضان هر سال این است که نسبت به بزرگی خودم دایره تکالیف خود را بشناسم . حد و حدود را دوباره بازسازی کنم تا به سعادت برسم.
اگر می بینم دست خالی از این ماه خارج شده ام به این علت است که نخواستم این دایره را بشناسم و خود را ملزم بدان کنم.
و باز خودم رو محکوم می کنم
شاید بتوان با درک یک رمضان، آسمانی شد و با آسمانیان تا ابد سیر کرد.
مهاجر
